W Pracowni Terapii i Rozwoju organizuję szkolenie „Jak Zostać Psychoterapeutą”. Pomysł na nie narodził się, kiedy zdałam sobie sprawę, że odpowiedź na tytułowe pytanie wbrew pozorom nie jest prosta. Brak ustawy o zawodzie psychoterapeuty z jednej strony ułatwia sprawę kandydatowi na psychoterapeutę – każdy może nim zostać; z drugiej jednak strony ją komplikuje, ponieważ skazuje adeptów psychoterapii na poruszanie się na początku drogi zawodowej w gąszczu niejasności.
Przy braku uregulowań prawnych pozostaje oparcie się na standardach merytorycznych kształtowanych przez niezależne instytucje certyfikujące psychoterapeutów – na przykład Polskie Towarzystwo Psychologiczne i Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. Oba wspomniane towarzystwa przyznają rekomendację do samodzielnego wykonywania psychoterapii osobom, które spełniły takie z grubsza warunki:
- wyższe wykształcenie magisterskie,
- ukończone pełne, podyplomowe, pięcioletnie szkolenie z zakresu psychoterapii,
- ok. 150 godzin własnej psychoterapii,
- udokumentowana ilość godzin pracy pod superwizją,
- rekomendacja dwóch superwizorów,
- doświadczenie w pracy z różnymi rodzajami pacjentów,
- egzamin zdany przed komisją psychoterapii.
Jak widać, żeby spełnić te warunki, trzeba sporego zaangażowania, czasu, pieniędzy. To dobrze, bo dzięki temu można zakładać, że spełniający te kryteria psychoterapeuci są kompetentni. Jednak wydaje się, że najpierw dobrze by było, żeby osoby, które zdecydują się na tę drogę, wiedziały nieco więcej o realiach zawodu psychoterapeuty, niż tylko to, co podpowiadają im własne fantazje i wiedza teoretyczna wyniesiona ze studiów. W toku kształcenia psychoterapeutycznego niejednokrotnie ludzie konfrontują się z rozmaitymi ograniczeniami, także osobowościowymi, do uprawiania tego zawodu.
Dlatego warto, zanim podejmie się tak istotną decyzję o swoje przyszłości zawodowej i dokona inwestycji, dać sobie możliwość weryfikacji wyobrażeń na temat zawodu psychoterapeuty. Jest to możliwe wówczas, jeżeli weźmie się udział we wstępnym kursie dotyczącym psychoterapii. Niektóre zespoły terapeutyczne oferują taką możliwość. Udział w takim szkoleniu na ogół nie daje żadnych uprawnień, pozwala jednak, za o wiele mniejsze pieniądze, przy mniejszym nakładzie czasu i zaangażowania urealnić swoją decyzję. Można zobaczyć profesjonalistów przy pracy, dowiedzieć się od nich, co naprawdę dzieje się w gabinecie, porozmawiać o merytorycznych i praktycznych aspektach zawodu.
A co do samego szkolenia w Pracowni – dajemy możliwość bezpośredniego kontaktu z zespołem praktyków, poprzez zajęcia warsztatowe, udział w zebraniach klinicznych, obserwację grupy terapeutycznej. Dodatkowym zyskiem dla uczestników jest nawiązanie kontaktu ze środowiskiem terapeutycznym, co może procentować w przyszłości. Wielokrotnie zdarzało nam się oferować jakieś formy współpracy osobom, które się u nas i od nas uczyły, część z nas także w przeszłości w ten sposób znalazła się w tym gronie.
Karolina Szczęsna-Czernuszczyk
